در سرزمین خاطره ها آنان که خوبند همیشه سبزند

و آنان که محبتها و دوستی ها را بر قلبشان برافراشتند

همیشه به یاد می مانند

صدا بزن مرا

مهم نیست به چه نامی 

فقط میم مالکیت را آخرش بگذار

می خواهم باور کنم مال تو هستم

رفتی و ندیدی که چه محشری کردم

با اشک تمام کوچه را تر کردم

دیشب که سکوت خانه دق مرگم کرد

وابستگی ام را به تو باور کردم

همه چیز خنده دار بود

داشتن تو

بودن من

ماندن ما

رفتن تو

این همه آه

گاهی از این همه خنده گریه ام می گیرد

یـــــــــــادته گفتی به شــــــرافتم قسم 

تآ آخـــــــــرش هستـــــــم!

شرافتت پیش من گــــــــــرو مونده

حالآ بآ عشقه جدیدت چیکار میکنی بی شرف

شنیده بودم که خاک سرد است

ایـــن روزها اما انگار آنقدر هوا ســــرد است

کـــــه زنده زنده فــــــراموش میکنیم یکــدیگـــــر را

از روی کیـــــــــــــــنه نیست

اگــــر خنجر به سینه ات می زنند

این مــــــردمان تنهـــــــــــــا

به شــــــرط چاقو دل می برند

ســـر ســـــــرنوشت را

بــــــاید قـــــــطع کـــــــرد

او دزد آرزو هــــــــــــای من اســــــــت

 به کوه گفتم عشق چیست؟ لرزید.

به ابر گفتم عشق چیست؟ بارید.
به باد گفتم عشق چیست؟ وزید.
به پروانه گفتم عشق چیست؟ نالید.
به گل گفتم عشق چیست؟ پرپر شد.
و به انسان گفتم عشق چیست؟
اشک از دیدگانش جاری شد و گفت؟ دیوانگیست!!!

 دنبال وجهی می گردم
که تمثیل تو باشد
زلالی چشم هات
بی پایانی آسمان 
مهربانی دست هات
...

نوازش گندمزار
و همین چیزهای بی پایان.
نمی دانستم دلتنگیت
قلبم را مچاله می کند
نمی دانستم وگرنه
از راه دیگری 
جلو راهت سبز می شدم
تمهیدی، تولد دوباره ای، فکری
تا دوباره
در شمایلی دیگر
عاشقت شوم.
گفته بودم دوستت دارم؟

 بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودمدر نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم آید تو به من گفتی:
از این عشق حذر کن!
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب،آئینه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا،‌ که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی،چندی از این شهر سفر کن!
با تو گفتم:‌
حذر از عشق؟
ندانم!
سفر از پیش تو؟‌
هرگز نتوانم!
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم،
تو به من سنگ زدی من نه رمیدم، نه گسستم
باز گفتم که: تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم،همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم،نتوانم…!
اشکی ازشاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله ی تلخی زد و بگریخت!
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید،
یادم آید که از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم،نرمیدم

رفت در ظلمت غم،آن شب و شب های دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم!
بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!

 میگویند جمعه می آید ...

آری،روزی که بازار تعلقات دنیا را تعطیل کنیم ؛

او خواهد آمد 

اللهم عجل لولیک الفرج

 

 ما همه با زندگی معامله میکنیم...!

با خودمان هم معامله میکنیم!

و با کسانی که دوستشان داریم هم...!

اگر نبخشی، نمی بخشم!

خیانت کنی، خیانت می کنم!

بدی کنی، بدی می کنم!

دروغ بگویی، دروغ می گویم!

و اینگونه است که همیشه کوچک می مانیم;

باید بدانیم که با خوب، خوب بودن هنر نیست...!

 یه صفحه سفید، به همراه یک قلم

چه حس قشنگیه وقتی میشی مَحرمِ دل یکی ..

یکی که بهش اعتماد داری ..

بهت اعتماد داره ..

از دلتنگی هاش برات میگه ..

از دلتنگی هات براش میگی ..

آروم میشه ..

آروم میشی ..

حسی که هیچ وقت به تنفر تبدیل نمیشه ..

این حس مثل قطره های بارون پاکه ..!!

 

 

 

تنها در میان تنها چه عاشقانه مانده ام

در بیهودگی انتظار پیوستن به تو چه بی صبرانه مانده ام

چه خوانا دوری ات را بر سردر خانه نوشته اند

و من در نخواندن آن چه پافشارانه مانده ام

چه بسیار است دورویی ها،فراموش کردن ها و گسستن ها

و من در این همهمه چه صادقانه مانده ام

رفیقان همه با نارفیقی خود رفیقند

من هنوز با آنان چه دوستانه مانده ام

خاستگاه من کجاست که من آنجا قنودن خواهم

من در پیمودن راه چه عاجزانه مانده ام
تنها در میان تنها چه عاشقانه مانده ام

 کاش تو بودے _و مَن 

بـ.د.هـ.کـ.ا.ر.ی. . . !

مـی گـویـنـد بـاران کـه بـبـارد

بـوی ِ خـاک بـلـنـد مـی شـود . .

پـس چـرا ایـنـجـا

بـاران کـه مـی بـارد

عـطـر خـاطـ ـره هـا مـی پـیـچـد ؟ . . .

پیکت رو بالا بگیر:

بزن به سلامتیه آرزوهایی که هیچگاه لمس نکردی،

بزن به سلامتیه عشقی که طالعش با تو نبود و هنوزم دوستش داری،

بزن به سلامتیه شبهایی که تو تنهاییت گریه کردی و ندونستی چرا،

بزن به سلامتیه دوستایی که از پشت خنجر زدند،

بزن به سلامتیه اونی که گفت: دوستت داره اما تا آخرش باهات نموند…

اگه کسی رو دوست داشته باشی نمی تونی تو چشماش زل بزنی ...!!

نمی تونی دوریش رو تحمل بکنی ....!!

نمی تونی بهش بگی چقدر دوستش داری ...!!

نمی تونی بهش بگی چقدر بهش نیاز داری ...!!

برای همین عاشقا دیوونه میشن...!!

روزگاری خواهد رسید . . .

همچنان که در آغوش دیگری خفته ای ، به یاد من ستاره ها را خواهی شمرد تا آرام شوی

دلت هوایم را خواهد کرد . . .
...

به یاد خواهی آورد باهم بودن هایمان را . . .

به یاد خواهی آورد خنده هایم را . . .

به یاد خواهی آورد اشک هایم را . . .

به یاد خواهی آورد آغوشم را
. . .

مطمئنم در آن لحظه در دلت می گویی :

 من آغوشت را می خواهم

+ زندگي ، نقطه سر خط ... بي وفاييت شده عادت

تو نوشته بودي ؛ ديــدار ؛ سه تا نقطه... تا قيامت

زندگي ، نقطه سر خط ... تلــگرافي شده نامـه ت

قلبمو مچـاله كردي ، لاي نقطه چين نامـه ت

++ عزيـــــــــــــــزم ، نقطه ته خط ... برو با خيال راحت....

به تو تقديم اين ترانه ، عوض جواب نامه ت...

+ با 32 حرف دلگير ، مختصر مفيد و ساده

گفتي كه سايه ي عشقت ؛ از سرم خيلي زياده

زير درد و خط كشيدي ، ضربدر زدي رو اسمم

تا كه بدونم كه به عشقت ، تا كه جون دارم طلسمم ...!

++ عزيـــــــــــــــزم ، نقطه ته خط ... برو با خيال راحت....

به تو تقديم اين ترانه ، عوض جواب نامه ت...

+ روي يك كاغذ بي خط ؛ حرفاي خسته به نوبت

روي سرزمين نامه ت ، حرف "تِ" كرده قيامت

تِ مث تو ، مث ترديد ...تِ مث اخر طاقت ..

 مث تنهايي... مث تب .... مث اخرخيانت ...

++ عزيـــــــــــــــزم ، نقطه ته خط ... برو با خيال راحت....

به تو تقديم اين ترانه ، عوض جواب نامه ت...

عزيــــــزم ... نقطه ته خط !

نگاهش کن!

ابرهای به ظاهر دلگیر آن در هم پیچیده..

خورشید کم جان غروب تلاش میکند تا آخرین لحظاتی که هست.. نمایان باشد!

من چه میکنم ؟!

دنبال ابر میگردم .. نگاهم میچرخد تا سنگری پیدا کند ..

پشت آن بنشینم ..

نگذارم نمایان شوم!

دوست دارم خودم را غرق کنم تا دیده نشوم..

تا آن دم که زمان افول من فرا رسد ..

مگر فرق من با خورشید چیست ؟!

میخواهم دیگر پشت هیچ ابری پنهان نشوم ..

دیگر نمی هراسم از اینکه دیگران گرمای بودن مرا احساس کنند ..

من بعد، من من هستم!

بی آنکه بخواهم برای دیگران خوشایند باشم!

بی آنکه بترسم از نبودن سنگرها ..

من به تنهایی میتوانم بایستم! نیازی به هیچ دستی ندارم!

باورهای من میتواند بارور شود ..

میتوانم با صدای بلند .. باورهایم را فریاد بزنم!

این غروب.. طلوع من است!

به روزهای در کنار هم بودنمان فکر کن ، روزهای غم و غصه را ترک کن ،مرا دوباره نوازش کن

مهربانم مگذاز که در پشت ابرهای سرگردان آسمان تیره و تار بمانم

مگذار که به دشتهای بی انتها رها شوم ...

تو با قلب پر احساست باش ، من اینجا نظاره گر احساس زیبایت هستم ،

تو مرا صدا بزن ، تو مرا ندایی بکن ، من هستم عزیزم .. منتظرت نشسته ام نازنینم

تو بیا و مرا یکباره دیگر نوازش کن ، مگذار که تو را بی وفا صدا بزنم

احساسم را برای دیگر جلوه گر کنم !

مگذار که سکوت از بام خانه زندگیم بال و پری بزند و تو را بی وفا صدا بزنم

شاید تو بی وفا نشده ای ، شاید تو از من دلسرد شده ای !!!

از عشق من خسته شده ای ، از من دگر نا امید شده ای ... شاید !

انگار که قلب سرخ هر دو شبنم در مرداب زندگی ، پاره پاره شده است

قلب آنها شکسته است ، دیگر توان ماندن را از دست داده است

انگار که روزگار دلسرد ، نا امید شده است ، آرزوها دیگر محال و نشدنی گردید است

انگار که همه آشفته حال و ماتم به همه کس و همه چیز شده اند ...

شاید ابرها در آسمانها باز سرگزدان و هیران شده اند ...

ای تنها امید و یکتا عشق من بیاو بی وفا مشو !

بیا و دوباره عاشقم باش تا عاشق قلب سرخت باشم ... مرهم و راز دار زندگی

پر رمز و رازت باشم . بیا و این احساست را که خدشه دار شده است را به نسیم ها

بسپار تا رهسپار نیستی ها شوند ، رهسپار به آن سوی نیستی ها شوند !

بیا و بی وفایی را ترک بکن ، زندگی را از نو شروع بکن ، بیا ای سرور قصر زندگیم ، بیا

آوای سکوت من آوای انتظار است و بس

من از بغضی میگویم که شاهراه وجودم را گرفته است

من از نفسی میگویم که میان راه مانده است

من از سخنی میگویم که لابلای حنجره ی خسته ام غوغا میکند

من از ناتوانی ام میگویم ،وتوباز روی میگردانی و سخن ازگفتن میزنی

من بدنبال راهی برای دوری ازین کبودی ،که این بغض به جانم انداخته است ،میگردم

دیگر نایی برایم نمانده تافریادش کنم

زانوانم را جلوی تو خم کرده ،ملتمسانه چشمانم را به تو دوخته ام

زل زده ام در تمام افکارت تا از زلالیِ بغضی که چشمانم را تر کرده، راز دلم را فاش کنی برای خودت

و من آخرین توانم را مجالی برای ماندن،بیشتر ماندن بکنم تا باز زل بزنم

تو بی خبر از بغض فرو خورده مرا شلاق میزنی ومن از ترس بعد از فریاد بغضم که غرق در سیلش شوم آن را نگه داشته ام حتی اگر نفس ببندد جان مرا

نه شلاق بزن، نه روی گردان شو .زل بزن در خیسی افکارم که جمع شده اند در چشمانم

دستانم منتظر توست،لمس کن وبمان

بمان تا زل بزنیم در افکار نو وپوسیده ی هم تا رهایی

به کودکی گفتند عشق چیست؟گفت:بازی

به نوجوانی گفتند عشق چیست؟گفت:رفیق بازی

به جوانی گفتند عشق چیست؟گفت:پول وثروت

به پیری گفتند عشق چیست؟گفت:عمر

به عاشق گفتند عشق چیست؟چیزی نگفت.

       آهی کشید و سخت گریست!!!!!!

برای عشق گریه کن ولی به کسی نگو.

موضوعات مرتبط: جملات زیبا ، ،